Events at this location

W programie: może Mozart, może Moniuszko, może Verdi, może Czajkowski, może Lehar, może Gluck, a może Paisiello. To Państwo zdecydują, co będzie rozbrzmiewać na scenie Basenu Artystycznego. Tym, którzy dopiero chcą zacząć swoją przygodę z operą, pomożemy przebić się przez gąszcz uprzedzeń i tajemnic, którymi otoczono ten gatunek. Melomanów zachęcimy próbą innego spojrzenia na repertuar klasyczny i ariami, które wydobędziemy z operowego lamusa.

W niedzielne popołudnie czekać będzie na Państwa troje śpiewaków, jeden pianista, jeden moderator oraz dwanaście arii.  Czyli kolejny koncert operowy? Nie. Wykonywane utwory wybierze publiczność.

Dodatkiem do koncertu będzie rozmowa. Wykonawcy opowiedzą o ariach: na co zwrócić w nich uwagę, dlaczego są trudne, dlaczego ciekawe, jak można je interpretować. Dzięki tajemnicom warsztatu, które zdradzą wykonawcy, znane arie zabrzmią zupełnie inaczej.

Jeśli szukać tego najbardziej szczególnego dzieła w dorobku ojca Tango Nuevo – Astora Piazzolli – pozycji, która w sposób jednoznaczny ugruntowałaby jego niekwestionowane miejsce wśród największych indywidualności muzyki XX wieku, to bezspornie jest nim „Maria de Buenos Aires”. Jedni nazywają ją operą złożoną z tang i milong, utrzymaną w głównym nurcie Tango Nuevo, inni – operetką, rozpisaną na ludzkie emocje, pasje, słabości i miłość, opartą na frazach tańca wyklętego. Sam Piazzolla mówił, że tytułowa Maria jest personifikacją Buenos Aires – miasta pięknego, ale kryjącego w sobie również mroczne, nieznane zaułki.

Jeśli szukać tego najbardziej szczególnego dzieła w dorobku ojca Tango Nuevo – Astora Piazzolli – pozycji, która w sposób jednoznaczny ugruntowałaby jego niekwestionowane miejsce wśród największych indywidualności muzyki XX wieku, to bezspornie jest nim „Maria de Buenos Aires”. Jedni nazywają ją operą złożoną z tang i milong, utrzymaną w głównym nurcie Tango Nuevo, inni – operetką, rozpisaną na ludzkie emocje, pasje, słabości i miłość, opartą na frazach tańca wyklętego. Sam Piazzolla mówił, że tytułowa Maria jest personifikacją Buenos Aires – miasta pięknego, ale kryjącego w sobie również mroczne, nieznane zaułki.

Jeśli szukać tego najbardziej szczególnego dzieła w dorobku ojca Tango Nuevo – Astora Piazzolli – pozycji, która w sposób jednoznaczny ugruntowałaby jego niekwestionowane miejsce wśród największych indywidualności muzyki XX wieku, to bezspornie jest nim „Maria de Buenos Aires”. Jedni nazywają ją operą złożoną z tang i milong, utrzymaną w głównym nurcie Tango Nuevo, inni – operetką, rozpisaną na ludzkie emocje, pasje, słabości i miłość, opartą na frazach tańca wyklętego. Sam Piazzolla mówił, że tytułowa Maria jest personifikacją Buenos Aires – miasta pięknego, ale kryjącego w sobie również mroczne, nieznane zaułki.

Jeśli szukać tego najbardziej szczególnego dzieła w dorobku ojca Tango Nuevo – Astora Piazzolli – pozycji, która w sposób jednoznaczny ugruntowałaby jego niekwestionowane miejsce wśród największych indywidualności muzyki XX wieku, to bezspornie jest nim „Maria de Buenos Aires”. Jedni nazywają ją operą złożoną z tang i milong, utrzymaną w głównym nurcie Tango Nuevo, inni – operetką, rozpisaną na ludzkie emocje, pasje, słabości i miłość, opartą na frazach tańca wyklętego. Sam Piazzolla mówił, że tytułowa Maria jest personifikacją Buenos Aires – miasta pięknego, ale kryjącego w sobie również mroczne, nieznane zaułki.

Jeśli szukać tego najbardziej szczególnego dzieła w dorobku ojca Tango Nuevo – Astora Piazzolli – pozycji, która w sposób jednoznaczny ugruntowałaby jego niekwestionowane miejsce wśród największych indywidualności muzyki XX wieku, to bezspornie jest nim „Maria de Buenos Aires”. Jedni nazywają ją operą złożoną z tang i milong, utrzymaną w głównym nurcie Tango Nuevo, inni – operetką, rozpisaną na ludzkie emocje, pasje, słabości i miłość, opartą na frazach tańca wyklętego. Sam Piazzolla mówił, że tytułowa Maria jest personifikacją Buenos Aires – miasta pięknego, ale kryjącego w sobie również mroczne, nieznane zaułki.

Jeśli szukać tego najbardziej szczególnego dzieła w dorobku ojca Tango Nuevo – Astora Piazzolli – pozycji, która w sposób jednoznaczny ugruntowałaby jego niekwestionowane miejsce wśród największych indywidualności muzyki XX wieku, to bezspornie jest nim „Maria de Buenos Aires”. Jedni nazywają ją operą złożoną z tang i milong, utrzymaną w głównym nurcie Tango Nuevo, inni – operetką, rozpisaną na ludzkie emocje, pasje, słabości i miłość, opartą na frazach tańca wyklętego. Sam Piazzolla mówił, że tytułowa Maria jest personifikacją Buenos Aires – miasta pięknego, ale kryjącego w sobie również mroczne, nieznane zaułki.