Jeśli szukać tego najbardziej szczególnego dzieła w dorobku ojca Tango Nuevo – Astora Piazzolli – pozycji, która w sposób jednoznaczny ugruntowałaby jego niekwestionowane miejsce wśród największych indywidualności muzyki XX wieku, to bezspornie jest nim „Maria de Buenos Aires”. Jedni nazywają ją operą złożoną z tang i milong, utrzymaną w głównym nurcie Tango Nuevo, inni – operetką, rozpisaną na ludzkie emocje, pasje, słabości i miłość, opartą na frazach tańca wyklętego. Sam Piazzolla mówił, że tytułowa Maria jest personifikacją Buenos Aires – miasta pięknego, ale kryjącego w sobie również mroczne, nieznane zaułki.