Choć Alessandro Scarlatti jest znany głównie z oper o poważnej tematyce, to nawet w nich nie stronił od komizmu.  W katalogu twórczości Scarlattiego znajduje się również szereg niezależnych komicznych scen operowych. Pełniły one funkcję żartobliwego przerywnika, realizowanego w antraktach poważnego przedstawienia. Te krótkie formy dramatyczne – mimo zmiany swej funkcji oraz warunków ich realizacji – nie straciły na aktualności.
W żartobliwych scenach i dialogach odzwierciedlone zostają bowiem ludzkie charaktery i przywary. Zaś miłosne nieporozumienia, zazdrość, zdrada
i podstęp to elementy, które nadają uniwersalny charakter tego typu twórczości.
Podstawą przedstawienia  Scene buffe są trzy takie utwory:  Gl’inganni felici, Dafne oraz Il pastor di Corinto.